Quotes van tweetalige kinderen (en vooral de jongste kan er een serieuze draai aan geven)…

Vier jaar geleden zijn we van Antwerpen – in het bijzonder de nogal zware ‘quartier’ van Deurne-Zuid – naar onze heel stille en groene uithoek in de Famenne verhuisd. Een groter contrast was niet mogelijk.
De kinderen waren toen respectievelijk 2 (dochter) en 4 (zoon). Het bleek de ideale leeftijd om de stap te wagen: geen echte binding met vriendjes in Antwerpen en qua taal zijn ze dan nog echte ‘sponzen’. Na een paar maanden was de schroom verdwenen en behielpen ze zich al aardig in hun tweede taal, het Frans.
Nu zijn ze quasi perfect tweetalig: thuis blijven we Nederlands spreken (mijn man en ik blijven ons Molse dialect wel goed onderhouden) en voor de rest spreken de kinderen Frans op school en met hun vriendjes.
Vooral de jongste is een held in het uitkramen van zinsconstructies, die soms een zekere voorliefde voor het vermengen van beide talen herbergen…
Een kleine bloemlezing.

Nog een laatste stukje show op weg naar huis uit het bos

Ik: Allez, nu gaan slapen, het is al laat. (kusje)
Zij: Mama mama, ik ga nog een liedje zingen voor jou voordat ik ga slapen!
Ik: OK, OK, maar niet te lang…
Zij: (Begint te zingen). Nee nee, niet juist, ik moet recommenceren!

—

Na een zware verkoudheid was dochterlief voor de eerste dag weer naar school geweest.
Ik: En, hoe was het op school vandaag?
Zij: Ja, wel OK, maar ik moest mijzelf daarstraks in de klas echt obligeren om niet te hoesten!

Moeder en zoon samen op de foto

Een zondagochtend met croissantjes en pistolets. Mijn man en ik babbelen wat over de dingen in de wereld…
Zij (plots): Goh, wat een geluk dat wìj niet in Donald Trump-land wonen, hé!

—

Zelfkennis is het begin van alle wijsheid:
Onze dochter is een beetje bang in het donker, dus ’s avonds alleen naar het toilet gaan, vindt ze niet zo fijn.
Ik hou haar hand vast op weg naar het toilet.
Zij: Ik ben bang voor heksen, mama.
Ik: Heksen bestaan niet, schat. Of ja toch, ik ken toch één heks!
Zij (kijkt op met glimlach van oor tot oor): Ik!

En plots zit daar een Kleine-Heidi-Uit-De-Bergen bij mij in de moestuin met mijn hoed op en handschoenen aan. Ze hielp met wieden, 10 minuutjes toch…

Een zondag op weg naar vrienden in de streek rond Huy via de pittoreske route. We passeren een weide met koeien van het stevige Wit-Blauwe ras.
Zij: Mama, ik heb een heel, hèèl spierballige stier gezien in die wei daar!

—

Ik had beloofd een gerechtje met gehaktballetjes te maken en onze kleinste mocht helpen ze te draaien.
Zij: Mama, je hebt de ballen-pâte toch uit de diepvriezer gehaald, hé?
Ik: Je bedoelt het gehakt voor de balletjes?
Zij: Ja precies, het gehakt!

Handje helpen bij het hout zagen

En soms komt er ook gewoon iets uit dat je dag meteen goed maakt.

Een ochtend zwaai je ze uit als ze naar buiten rennen om naar school te vertrekken, en dan draaien ze zich nog een keertje om.
“Dag lieve mama, tot straks!”