Zon, stroom en de herfst

De voorbije week hebben we nog enkele gloriedagen gehad voor de stroomvoorziening van ons huis. Zon met overschot, zelfs zoveel dat ik tegelijk vaatwasser, wasmachine en oven kon laten draaien. De auto heeft ook even in het stopcontact gezeten. Topdagen dus, maar je ruikt het najaar al volop in de lucht.

Al prima stroomopbrengst om 10u ’s morgens. Jeuj!

Helaas zal het vanaf nu elke dag minder top zijn qua 100% groenestroomproductie. De herfst heeft duidelijk zijn intrede gedaan: veel kortere dagen, bomen in herfsttooi, zon die lager begint te staan, mistige ochtenden, … Prachtige dagen weliswaar, maar we gaan vanaf nu een tandje moeten bijsteken om alles draaiende te houden.
Sinds een paar weken koken we sowieso al op hout. Vooral ’s morgens zouden de inductiekookplaten het systeem kunnen platleggen wegens te weinig licht. En ik geraak echt niet uit de startblokken zonder mijn tasje thee ’s morgens!

Ochtendmist in onze vallei op weg van school naar huis

Toch heeft ons huis ooit stroomvoorziening gehad. Tijdens opkuiswerken in de berm en aan de hagen hebben we de overblijfselen van dikke, houten elektriciteitspalen gevonden. Toen we het huis kochten, was er ook nog zo’n metalen ‘boompje’ met van die porseleinen isolatoren aan de gevel bevestigd.
Vorig jaar heeft mijn man nog een heel toffe ontmoeting gehad met een meneer (een flinke negentiger!), die in ons huis heeft gewoond toen het nog een goed draaiende boerderij was. Ik spreek over het begin van de Tweede Wereldoorlog! Hij vertelde dat ze toen elektriciteit hadden, en zelfs telefoon. Zo werd hij aan het begin van de oorlog opgeroepen per telefoon om zich bij het station van Beauraing te melden om zijn militaire plicht te vervullen.
Een wandelend geschiedenisboek, en hij reed nog zelf met de wagen!

Een van mijn lievelingsplekjes in onze tuin. Nu nog mooier met het intreden van de herfst.

In de jaren zestig werd de boerderij verlaten en geraakte ze in verval. Daarna deed ze vanaf de jaren ’80, tot wij ze 16 jaar geleden kochten, dienst als weekendhuis en uitvalsbasis voor de jacht. Een dieselgenerator zorgde voor stroom en dat was het.

Toen we het huis kochten, was het al van bij aanvang de bedoeling dat we hier zouden komen wonen. We zochten dus een oplossing op de lange termijn voor onze stroomvoorziening. Enter (toen nog) Electrabel… Even bellen en vragen hoe dat zit om onze woning weer op het stroomnet te krijgen. De uiteindelijke prijs zou (hou u vast) 220 000€ bedragen! Inderdaad, de toegang tot elektriciteit in België is NIET gratis. En dan nog eens maandelijks beginnen afdokken. Hallo?
We hebben daar eens heel groen mee gelachen. De fun was er even af.

Maar van opgeven was geen sprake, dus staken mijn man en zijn briljante vriend & collega Jo de koppen bij elkaar om een geweldig plan vorm te geven. De eilandsituatie.
Zonnepanelen, batterijen voor de stroomopslag, regelaars, omvormers en een generator als back-up vormen ons ‘stand-alone’ systeem.
Om het heel even nogal technisch uit te leggen: met 18m2 zonnepanelen kan ons systeem 15kW trekken op de batterijen. Met de generator van 10kVa erbij kunnen we een mini-festivalleke in de tuin organiseren.

Moestuin met herfsthaag

Het komt er dus op neer dat overdag de batterijen worden geladen met de zonnepanelen en dat we donkere periodes (nachten, bewolkte periodes, …) met de opslag in de batterijen overbruggen.
Dat is de ideale situatie. Die houdt echter geen rekening met zwaarbewolkte (winter)dagen, sneeuw op de zonnepanelen, verminderde capaciteit van de batterijen tijdens de winter, … enz. Daarvoor hebben we de hulp van de generator nodig, die tegelijk ons huis van stroom voorziet en de batterijen oplaadt, net als de zonnepanelen doen op de goeie dagen.
Het is echter wel zo, dat we de nachten – zowel zomer als winter – normaal gezien doorkomen puur op de batterijen. Voorwaarde is dat je geen gekke dingen gaat doen, zoals een was draaien bijvoorbeeld, of hout zagen of de strijk doen (er is volgens mij iets mis als je die twee laatstgenoemde activiteiten per se ’s nachts wil gaan doen, maar soit).
Dus je houdt het braaf: koelkast, diepvries, verlichting, eens een toilet doortrekken…

Het vervelende met een generator is dat ie brandstof nodig heeft, vervuìlende brandstof. Een doorn in ons oog. Alhoewel we op jaarbasis veel meer gebruik maken van de zonnepanelen, zoeken we nog naar manieren om het aandeel ‘generator’ zoveel mogelijk te verkleinen.
Zo hebben we een riviertje dat over ons terrein stroomt en denken we aan een turbine om stroom op te wekken. Vorige herfst/winter hebben we echter amper fatsoenlijk debiet gehad door vrij beperkte neerslag. We weten nu nog niet of dit een uitzondering was of het begin van een trend (klimaatverandering???).
Normaal gezien heeft ons riviertje het karakter van een flukse bergstroom tijdens herfst & winter, dus vonden we het een beetje verdacht en bekijken we het voorlopig even.
Heel jammer, want op bewolkte, winterse of mistige dagen zou het ideaal zijn.

Ook al aan biodiesel gedacht, maar dat is blijkbaar ook nogal desastreus voor de regenwouden…

Wind is ook een idee, maar dan zit je met kwesties van omwonenden en ‘esthetiek’ in het landschap. Ook zijn er toch vrij veel windstille dagen en is onze ligging in een vallei niet ideaal.

We blijven zoeken naar een oplossing die ons nog minder afhankelijk maakt van de ‘buitenwereld’.
Suggesties zijn altijd welkom!

Met de koudere dagen hebben we ook minder rendement van de zonneboiler voor warm water en verwarming. ‘Hout’ hoor je me nu zeggen, heel veel hout.
Daar heb ik het een volgende keer nog over.
Nu moet ik naar de kiddies gaan kijken.